Η Στέλλα Πασχαλίδου είναι μια εκ των ομιλιτών του TEDxSitia 2022.

Στέλλα Πασχαλίδου

Βιογραφικό

Η Στέλλα Πασχαλίδου είναι λέκτορας στο Τμήμα Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου. Έχει πτυχίο Φυσικής (ΑΠΘ, Ελλάδα), μεταπτυχιακό στη Μουσική Τεχνολογία (πανεπιστήμιο του York, Ηνωμένο Βασίλειο) και διδακτορικό στην Υπολογιστική Εθνομουσικολογία με έμφαση στην ανάλυση της σωματικής κίνησης κατά τη μουσική εκτέλεση (πανεπιστήμιο του Durham, Ηνωμένο Βασίλειο). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τους τομείς της μουσικής τεχνολογίας, ενσώματης μουσικής νόησης, τεχνολογίες σύλληψης και μεθόδους ανάλυσης ανθρώπινης σωματικής κίνησης στη μουσική, ηχητική διάδραση και υπολογιστική εθνομουσικολογία. Στο παρελθόν έχει εκπονήσει εργασία πεδίου στην Ινδία καταγράφοντας δεδομένα ήχου και κίνησης κατά το φωνητικό αυτοσχεδιασμό του Dhrupad, ένα είδος κλασικής μουσικής της βόρειας Ινδίας, σε αναζήτηση της σχέσης που διέπει τις χειρονομίες των τραγουδιστών με τη μελωδική κίνηση της φωνής. Την απασχολεί ιδιαίτερα το ζήτημα της προσπάθειας κατά τη μουσική εκτέλεση. https://mta.hmu.gr/prosopiko/melh-d-e-p/

Λεπτομέρειες Ομιλίας

Η ανθρώπινη σωματική κίνηση στη μουσική

Παραδοσιακά η μουσική εκτέλεση βασίζεται στην κίνηση, είναι δηλαδή η ανθρώπινη σωματική κίνηση που παράγει ήχο και το σώμα αποτελεί φορέα έκφρασης της καλλιτεχνικής πρόθεσης του εκτελεστή.

Αυτό αφορά όχι μόνο στα ακουστικά μουσικά όργανα αλλά και στα ψηφιακά, αυτά δηλαδή που βασίζονται στη χρήση Η/Υ για τη σύνθεση ψηφιακού ήχου σε πραγματικό χρόνο μέσω αλγοριθμικών διαδικασιών. Στα ακουστικά μουσικά όργανα η σχέση μεταξύ της αιτίας (κίνηση) και του αποτελέσματος (παραγόμενος ήχος) καθορίζεται από τους νόμους της φυσικής, δηλαδή από τον τρόπο που τίθεται σε ταλάντωση ένα μουσικό όργανο κατά την διέγερσή του από την κίνηση του μουσικού. Ποια είναι όμως η σχέση αυτή στην περίπτωση ενός ψηφιακού διαδραστικού συστήματος που παράγει ήχο (και όχι μόνο) μέσω υπολογιστή και πώς μπορούμε να αναπτύξουμε διαδραστικά συστήματα που είναι πιο εκφραστικά και πιο φυσικά κατά τη χειρονομιακή αλληλεπίδραση του ανθρώπου με τον υπολογιστή.